چنيــن گفت شوريده اي در عجم	بــه كسـري كه اي وارث ملك جم
اگـر ملك بــرجم بمــاندي و بخت	تــرا كي ميسّر شـدي تاج و تخت
اگــر گنــج قـارون به دست آوري	نمــاند مگــر آنچـه بخشي، بــري
چــو الب ارسـلان جان به جانبخش	پســر تــاج شـاهي به سر برنهاد
بــه تــربــت سپــردنش از تاجگاه	نــه جــاي نشستــن بـُد آماجگاه
چنيــن گفت ديــوانه اي هوشيار	چــو ديــدش پسـر روز ديگر سوار
زهي مُلــك و دوران ســر در نِشيـب	پــدر رفــت و پــاي پسـر در ركيب
چنينــــست گـــرديـــدن روزگــار	سبــك سيــر و بـد عهد و ناپايدار
چــو ديرينــه روزي ســـرآورد عهـد	جــوان دولتي ســربـــر آرد ز مهد
مَنِــه بـر جهان دل كه بيگانه ايست	چو مطرب كه هر روز در خانه ايست
نــه لايـــق بـــود عيش بــا دلبـــري	كــه هــر بــامدادش بود شوهري
نكـويي كن امسال چون دِه تراست	كــه ســال دگر، ديگري دهخداست

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: